Αποτελεί μνημείο αναλγησίας και όχι μόνο η στάση της κυβέρνησης απέναντι στον πρωτογενή τομέα της χώρας. Και αυτό γιατί θα περίμενε κανείς, τώρα που η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, αν μη τι άλλο να αποφασίσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του να βάλουν επιτέλους το χέρι στην τσέπη και να ικανοποιήσουν τα αιτήματα τους.

Δεν είναι δυνατό να τους δίνει κυριολεκτικά ψίχουλα και να αγνοεί τις πραγματικές τους ανάγκες. Που ταυτόχρονα είναι και ανάγκες όλης της κοινωνίας, αφού αν αντιμετωπιστεί το υψηλό κόστος παραγωγής, τότε θα πέσουν και οι τιμές που προμηθεύονται τα αγαθά οι καταναλωτές.

Και όμως αυτή της απλή εξίσωση κάνουν πως δεν την καταλαβαίνουν. Την αγνοούν και συνεχίζουν να προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος. Και αναλώνονται σε επικοινωνιακά σόου για την δήθεν αντιμετώπιση της ακριβείας.

Τα τελευταία χρόνια, όταν και ξέσπασε το κύμα της ακριβείας, οι παραγωγοί είχαν προειδοποιήσει για τις συνέπειες του. Και είχαν ζητήσει να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα, προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο. Όμως η κυβέρνηση άφησε την κατάσταση ανεξέλεγκτη για να φτάσουμε σήμερα στον υπερδιπλασιασμό και υπερτριπλασιασμό του κόστους παραγωγής. Το γιατί οφείλει να μας το εξηγήσει ο κ. Μητσοτάκης. Όπως πρέπει να δούμε και ποιοι κερδίζουν από αυτή την κατάσταση.

Επίσης οφείλει να αφήσει στην άκρη τις φθηνές κινήσεις εντυπωσιασμού. Δεν γίνεται να αποφασίζεις μέτρα στήριξης, να ανακοινώνεις, ότι αυτά μπορούμε να δώσουμε και στη συνέχεια να καλείς σε διάλογο τους άμεσα εμπλεκόμενους. Για να συζητήσετε τι άραγε, αφού όλα είμαι αποφασισμένα;

Φίλες και φίλοι αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη οι κινητοποιήσεις των παραγωγών της χώρας. Οφείλουμε να τις στηρίξουμε. Όχι μόνο για να τους εκφράσουμε την συμπαράσταση μας στα δίκαια αιτήματα τους. Αλλά γιατί αυτός ο αγώνας είναι της ίδιας κοινωνίας. Αυτής που βλέπει τα χρήματα της να εξαντλούνται στο πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα. Αυτής που ζει στην ανέχεια και τη στέρηση.

Ο αγώνας των παραγωγών της χώρας είναι και δικός μας αγώνας. Να τον πάμε μέχρι τέλους.