Με πλήθος κόσμου πραγματοποιήθηκε  η εκδήλωση των Οργανώσεων ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ  του ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΠΟΛΗΣ ΣΥΚΕΩΝ στην πλατεία Ρολόι Νεάπολης

Συζητήσαμε  για το πρόγραμμα μας για  την εργασία  με τους υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ  ΠΣ Νεκταρία Ελευθερία Αγγελάκη Γιάννης Αμανατίδης Κορίνα Μανιάκα.

Ακολούθησε μουσική βραδιά με την υπέροχη  κομπανία  VERSO που τους ευχαριστούμε πολύ.

Ακολουθεί η ομιλία μου:

Πριν τις εκλογές του Μαΐου συζητούσαμε για την εργασιακή ζούγκλα που δημιούργησε ο νόμος Χατζηδάκη. Για το πως κατόρθωσε με έναν νόμο να ανατρέψει και να καταργήσει δικαιώματα, που κατακτήθηκαν, μέσα από έναν αγώνα δεκαετιών. Για κατακτήσεις του εργατικού κινήματος που κάποιες φορές χρειάστηκε να βαφτούν ακόμη και με αίμα.

Για όλα αυτά η Νέα Δημοκρατία είχε την «απάντηση» εντός εισαγωγικών. Με μία και μόνο κίνηση διέλυσε τα περισσότερα από αυτά. Το ζούμε όλοι μας και προσωπικά το βιώνω  καθημερινά με τον χειρότερο τρόπο.

Ως εργατολόγος καθημερινά αντιμετωπίζω ανάλογες περιπτώσεις. Περιπτώσεις ανθρώπων, που δεν γνωρίζουν τι ακριβώς περιλαμβάνει ο νόμος Χατζηδάκη. Περιπτώσεις ανθρώπων, που θεωρούν πως κάποια εργασιακά δικαιώματα, τα οποία είχαν εξακολουθούν να ισχύουν. Και έκπληκτοι διαπιστώνουν πως πλέον δεν υπάρχουν.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι απλό. Έτσι εννοεί την ανάπτυξη της χώρας η Νέα Δημοκρατία. Με την παράδοση όλως των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων στα αφεντικά. Για να μπορούν αυτά χωρίς προβλήματα να κάνουν ότι θέλουν. Να προσλαμβάνουν και να απολύουν όποτε θέλουν. Για να εργάζονται οι άνθρωποι περισσότερο χωρίς να πληρώνονται. Με ασφυκτικές συνθήκες και αναγκασμένοι να ανέχονται κάθε είδους ανεξέλεγκτες συμπεριφορές. Αλλά αυτό για την Νέα Δημοκρατία λέγεται ανάπτυξη. 

Είναι γνωστή η αδυναμία της Νέας Δημοκρατίας στους εργοδότες. Αυτοί τη στηρίζουν, αυτοί την ψηφίζουν, αυτοί τη βοηθούν με κάθε τρόπο να βρίσκει τον δρόμο για την εξουσία.

Φίλες και φίλοι θα μου επιτρέψετε να κάνω μία αναδρομή στα όσα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην  εταιρία Μαλαματίνα. Και αυτό γιατί αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για το πως εφαρμόζεται στην πράξη ο νόμος Χατζηδάκη.   

Ως νομική σύμβουλος των εργαζομένων, είδα και είδαμε πως είναι να έχεις απέναντι σου, όχι μόνο μία πανίσχυρη εταιρία, αλλά σχεδόν ολόκληρο το κράτος.

Μία εταιρία που επιμένει με τόσο εξοντωτικό πείσμα και δεν προχωράει στην υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Γιατί ο νόμος Χατζηδάκη,  προβλέπει πως αν δεν υπάρχει Συλλογική Σύμβαση, τότε ενεργοποιείται αυτόματα το καθεστώς των ατομικών συμβάσεων. Και όλοι καταλαβαίνουμε που οδηγεί αυτό.

Σε αυτό το πλαίσιο δεν αποτελούν ούτε έκπληξη, ούτε αιφνιδιασμό, οι παράνομες απολύσεις εργαζομένων με πολυετή πείρα και παρουσία στην εταιρεία.

Ούτε η σύλληψη του Προέδρου του σωματείου εργαζομένων, ούτε η επίθεση των ΜΑΤ, ούτε οι εκδικητικές απολύσεις του ίδιου του Προέδρου και του μέλους του διοικητικού συμβουλίου του Εργατοϋπαλληλικού κέντρου Θεσσαλονίκης. Γιατί πλέον με τον νόμο Χατζηδάκη δεν υπάρχει η προστασία των συνδικαλιστών.

Για αυτό λέμε πως απέναντι μας δεν είναι απλά η Μαλαματίνα αλλά ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας.

Γιατί αυτό θέλουν η  κυβέρνηση, το υπουργείο Εργασίας και η διοίκηση της εταιρείας. Γιατί όλοι αυτοί δεν έχουν διακριτούς ρόλους, αλλά λειτουργούν ενιαία.

Η Νέα Δημοκρατία με το που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, οι πρώτες πολιτικές πρωτοβουλίες που πήρε αποσκοπούσαν συστηματικά στην απορρύθμιση και στο ξήλωμα των εργασιακών σχέσεων και ρυθμίσεων που είχε θεσπίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα πρώτα νομοσχέδια της Ν.Δ., μετά τις εκλογές του 2019, αφορούσαν την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης, την κατάργηση της προστασίας των εργολαβικών εργαζομένων, την κατάλυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του συνταγματικού δικαιώματος της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και την απαξίωση του σώματος επιθεώρησης εργασίας.

Ειδικά για αυτό θα ήθελα να τονίσω, πως είναι εντυπωσιακή η προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας να υποβαθμίσει τον ρόλο του. Και είμαι σίγουρη, πως αν μπορούσε θα το είχε καταργήσει, αφού δεν θέλει κανέναν έλεγχο.  

Αλλά, αφού δεν μπορεί να καταργήσει το σώμα επιθεωρητών εργασίας, φροντίζει να το αφήσει χωρίς αντικείμενο. Το πως το βιώνουμε όλοι. Φροντίζοντας να μην υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα.  

Βλέπεται τι κάνει ο νόμος Χατζηδάκη. Μία άνευ προηγουμένου επίθεση στον κόσμο της μισθωτής εργασίας, καθώς:

·      Πρώτον, νομιμοποίησε όλες τις αντεργατικές πρακτικές που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής - υγειονομικής κρίσης σχετικά με τα ωράρια και τα δικαιώματα και αποδυνάμωσε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, και

·      Δεύτερον επέβαλε την απομείωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Πλέον τίθενται υπό τον έλεγχο της εργοδοσίας η ίδρυση, η λειτουργία και η δράση των συνδικάτων. Επίσης φρενάρεται πρακτικά η άσκηση του δικαιώματος της απεργίας, ενώ παρέχει τη δυνατότητα στους εργοδότες να απαιτήσουν εξοντωτικές αποζημιώσεις αστικής ευθύνης από τους επικεφαλής των συνδικάτων.

Και ξέρεται είναι τόσο αδίστακτοι, που ακόμη και τις έγκυες γυναίκες έβαλαν στο στόχαστρο. Σύμφωνα με τις διατάξεις αυτές, επιτρέπεται πλέον η καταγγελία της σύμβασης εργασίας, όταν υπάρχει κάποιος «σπουδαίος λόγος», χωρίς να αναφέρονται πια περιοριστικά, συγκεκριμένες περιπτώσεις «σπουδαίων λόγων».

Φίλες και φίλοι απέναντι σε όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ προοδευτική συμμαχία έχει καταρτίσει ένα πρόγραμμα, που αφορά τις συνδικαλιστικές και εργασιακές σχέσεις, ώστε να επανέλθει η κανονικότητα.  Για να μπορεί να αναπνεύσει ξανά ο εργατική τάξη που σήμερα έχει πάθει ασφυξία. Για να μην κυριαρχεί ο φόβος στους χώρους εργασίας.

Πρώτο: Κατάργηση άμεσα του συνόλου των αντεργατικών ρυθμίσεων της Νέας Δημοκρατίας (νόμος Χατζηδάκη, ρυθμίσεις για τις ΣΣΕ). Δίχως αλλά και αστερίσκους, χωρίς υστερόγραφα. ούτε άνω και κάτω τελείες. Αυτός ο νόμος και οι ρυθμίσεις του απαιτείται να καταργηθούν άμεσα γιατί βλάπτουν την εργασιακή υγεία.

Επαναφορά του καθορισμού του κατώτατου μισθού με συλλογική διαπραγμάτευση μέσω της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας αμέσως μετά την αύξηση του κατώτατου μισθού και την πρώτη εφαρμογή της τιμαριθμικής αναπροσαρμογής.

Ξεπάγωμα των τριετιών στον ιδιωτικό τομέα, μείωση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας από το 40ωρο στο 35ωρο, χωρίς μείωση μισθών, αρχικά πιλοτικά με παροχή κινήτρων για συμφωνίες των ενδιαφερομένων.

Αυτά τα δύο μέτρα μαζί με τις υπόλοιπες παρεμβάσεις, όπως τη μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα κ.τ.λ., θα είναι και οι βασικοί πυλώνες αντιμετώπισης της ακριβείας. Μία ακρίβεια που καλπάζει αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη την άφησε ανεξέλεγκτη. Μία ακρίβεια που δεν αντιμετωπίζεται με τα διάφορα pass αλλά απαιτεί στοχευμένες παρεμβάσεις και γενναία μέτρα.   

Κατοχύρωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με πλήρη επαναφορά των αρχών της ευνοϊκότερης ρύθμισης και της επεκτασιμότητας. Συμβάσεις εργασίας ισχυρές που θα εξασφαλίζουν τον εργαζόμενο, ώστε να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια.

Επαναφορά του βάσιμου λόγου απόλυσης και κατοχύρωση αυστηρής προστασίας από τις ομαδικές απολύσεις, αναγνώριση των εργαζόμενων σε πλατφόρμες ως μισθωτών. Το είπα και το τονίζω ξανά. Με τους εργαζόμενους σε μόνιμη ανασφάλεια δεν υπάρχει σωστή εργασία. Ο ασφαλής εργαζόμενος είναι αυτός που θα αποδώσει καλύτερα.  

Αναβάθμιση του σώματος επιθεώρησης εργασίας σε αυτοτελή Γενική Γραμματεία με ενισχυμένο ρόλο και 1.000 μόνιμες προσλήψεις. Κατοχύρωση και ενίσχυση της συλλογικής αυτονομίας και της συνδικαλιστικής λειτουργίας και δράσης, καθώς και κατοχύρωση του δικαιώματος της απεργίας.

Καταργούµε το Προεδρικό Διάταγµα 85/2022. Ένταξη των καλλιτεχνικών ειδικοτήτων στη

βαθµίδα Τ.Ε. διά νόµου.

Αγαπητοί φίλοι ζούμε σε μία χώρα που ανθίζει η μαύρη εργασία και οι απλήρωτες υπερωρίες. Που τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα επιστρέφονται στους εργοδότες.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και ο νόμος Χατζηδάκη να ξηλώσει ακόμη περισσότερο το πουλόβερ των εργασιακών και συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.  

Αν στην πρώτη φορά Μητσοτάκη, έγιναν όλα αυτά που σας περιέγραψα, αναλογιστείτε τι θα γίνει στην περίπτωση, που κερδίσει τις εκλογές. Αυτά και πιστέψτε με, που έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα, δεν θα είναι τίποτα. Εκτός αν πιστεύεται, πως θα έρθουν οι μισθοί των 1500 ευρώ, που τάζει ο κ. Μητσοτάκης. 

Θα έρθουν ακόμη χειρότερες ρυθμίσεις και ακόμη πιο άσχημες παρεμβάσεις. Θα είναι πιο επικίνδυνοι από ποτέ τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για όλη την κοινωνία.

Ο αγώνας για καλές συνθήκες δουλειάς, με αξιοπρεπείς μισθούς, και η διασφάλιση των συνδικαλιστών ελευθεριών, είναι και πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για το συνδικαλιστικό κίνημα και την Αριστερά.

 Είναι και πρέπει να αποτελέσει την πρώτη προτεραιότητα της προοδευτικής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά ακόμη και από όποια θέση μας κατατάξει ο Ελληνικός λαός εμείς θα πρέπει να είμαστε εδώ για να ορθώσουμε το ανάστημα μας. Να μην αφήσουμε κανέναν εργαζόμενο μόνο. Να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Χρέος μας είναι να είμαστε εμείς το ανάχωμα που θα αντιμετωπίσει και θα ανακόψει κάθε προσπάθεια κατάλυσης των εργασιακών και συνδικαλιστικών σχέσεων.

Δεν είμαστε κόμμα μίας χρήσης ούτε μία ξοφλημένη ιστορία. Και καμία φορά μπορεί το δίκιο να αργεί, αλλά στο τέλος είναι αυτό που νικάει.